Σήμερα, είχα την χαρά να μοιραστώ με το γιό μου το ξεκίνημα μιας εργάσιμης ημέρας. Η εμπειρία ήταν συγκλονιστική διότι βιώσα την "διαφορετικότητα". "Διαφορετικότητα", στο ότι μοιράζεσαι με το βλαστάρι σου το παιχνίδι, τα χαμόγελα, τις κουβεντούλες του, που αυτόματα σου "περνούν" μια αισιοδοξία, ελπίδα, χαρά.
Καταφέρνεις το απροσδόκητο, αυτό που μέχρι ποτέ όμως δεν είχες καταφέρει, να βλέπεις το ξεκίνημα μιας εργάσιμης εβδομάδας με "καλύτερο μάτι". Σε ευχαριστώ Αριστοτέλη για αυτό....
Όμως, αυτό το σημαντικό που μου έμεινε (=διότι από το κάθε τι που βιώνουμε κάτι πρέπει να μας μένει) είναι το παιδί μου όπως και κάθε παιδί στον κόσμο, το μόνο που ζητάει είναι λίγο από το χρόνο σου. Ποιοτικό χρόνο, που θα του τον αφιερώσεις με την ψυχή σου, ξεδιπλώνοντας όλο το χαρτί της φαντασίας σου ώστε να το ικανοποιήσεις. Αυτό ,θα ανταποδώσει αμέσως με το χαμόγελο του και τα γελάκια του. Αυτή η επαφή σου προσδίδει πράγματι απερίγραπτα και μοναδικά συναισθήματα.
Συμπέρασμα: Ως γονείς, αλλά και ως υπεύθυνα μέλη μιας κοινωνίας που εξελίσσεται, να προσέξουμε πολύ την συνέχεια μας. Φέρουμε ακέραια την ευθύνη των πράξεων αλλά και των παραλείψεων μας.........Τελικά, το παιδί θέλει πολύ στοργή και πολύ λιγότερο J _ _ _ Ο bebe, για να αναπτυχθεί σωστά! Γιατί, η ανατροφή του δεν είναι "άσκηση επί χάρτου" ώστε να μπορέσεις να "μαζέψεις" τις αδυναμίες και τα λάθη σου, επιφέροντας καλύτερες επιδόσεις στο μέλλον!!
6 σχόλια:
Νίκο είσαι θεός! Δε πρόλαβα να σε ενημερώσω και όχι απλά έκανες blog, αλλά ανέβασες και 3 αναρτήσεις! Συνέχισε την προσπάθεια και θα τα λέμε και online τώρα:)
Νίκο μου αρέσει πολύ η προσπάθεια σου. Συνέχισέ το φτάστο ψηλά...
Ο τελειος πατερας....Συνεχιστε την προσπαθεια οχι μονο στο γραπτο λογο αλλα και στις πραξεις ελπιζουμε ολες οι Ελληνιδες μαναδες σε προτυπα πατεραδων σαν το δικο σας..Με βαθος,ποιοτητα,και παντοτινη ισχυ στους αιωνες των αιωνων ΑΜΗΝ...
bia
θα εχουμε και συνεχεια????
Διψαμε για μαθηση υπουργε μου..
κχΝομίζω ότι από την κοινωνία μας έχουν αρχίσει να εκλείπουν γονεικά πρότυπα όπως το δικό σας αγαπητέ αγνωστε blogger.
Συγκινήθηκα βαθύτατα από την αφοσίωση που δείχνετε στο βλαστάρι σας...Η γράφουσα-ως μανα μονογονεικής οικογένειας (ανευ πατρός)-θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στην ανάγκη ύπαρξης ενός τρυφερού αντρικού προτύπου και στο πόσο κακό κάνει η απουσία σε μια τρυφερή και αγνή παιδική ψυχούλα...συνεχίστε αυτή την πανέμορφη καταγραφή.Ευχαριστούμε που υπάρχετε...
Πολλές φορές διερωτόμαστε εάν πράγματι προσφέρουμε το καλύτερο δυνατό στα παιδιά μας. Αυτό είναι φυσιολογικό και μπορεί να είναι ιδιαίτερα εποικοδομητικό εάν θυμόμαστε πάντα, ότι η προσφορά μας στο ψυχικό κόσμο του παιδιού και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, είναι μεγαλύτερης σημασίας από τα υλικά αγαθά που θα του προσφέρουμε."
Δημοσίευση σχολίου