Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2008

sxedio xamhlhs pthshs...

Ερχόμαστε «γκαζωμένοι» από γεγονότα και ακούσματα που μας χόρτασαν με αηδία και ντροπή. Έφθασαν στο υπόγειο όλες μας τις σκέψεις. Οργανωμένα συστήματα βολεμένων ανθρώπων φροντίζουν να διαλαλούν ποικιλοτρόπως τις "ζοφερές" και "ατροφικές" σκέψεις που οδήγησαν τα δημιουργήματά τους. Τα "ιερά και τα όσια" γι’ αυτούς δεν ξεφεύγουν από το χρώμα του χρήματος που συντηρεί την κάθε τους επιλογή.

Η ζωή συνεχίζεται. Τα προβλήματα πολλών ανθρώπων έχουν πλημμυρίσει την καθημερινότητα τους. Ιστορίες, ακούσματα απελπισίας φθάνουν όλο και πιο κοντά στους λοβούς των αυτιών μας. Αποξένωση, μοναξιά, νωθρά συναισθήματα, ξεθωριασμένες επαφές. Όλοι τρέχουν με επιτάχυνση ελπίζοντας να τερματίσουν. Όμως, ένα αδιέξοδο καλύπτει τον ορίζοντα του τερματισμού αλλά και το νόημα της ευτυχίας.

Σύμβολα καπιταλισμού έχουν γίνει «γνήσια υποκατάστατα» των συναισθημάτων. Η δύναμη της συλλογικότητας, ως το ελάχιστο προνόμιο μιας υγιούς οργανωμένης κοινωνίας, έχει μεταλλαχθεί σε παιχνίδι ατομικού συμφέροντος.

Η ανθυποβολή του φόβου συντηρείται συστηματικά από τα Μ.Μ.Ε που φροντίζουν να μας «ταΐζουν» με ιστορίες ανθρώπων οι οποίοι έχουν φθάσει σε έσχατο σημείο να βγάζουν στο «σφυρί» ακόμη και τον πόνο τους για να επιζήσουν. Σίγουρα, τη θεωρώ ως έξυπνη διαφήμιση της σύγχρονης μετεξέλιξη του φόβου, με απώτερο σκοπό, να κρατά ομήρους τους πολλούς σε μια συνθηκολόγηση υποταγής. Έτσι, για να χάνονται οι«σφυγμοί» των αξιών και τα ελατήρια της αντίστασης μας.

Επιθυμώ την προσπάθεια, την ευρηματικότητα, την θέληση για καλυτέρευση των όρων στο επίπεδο διαβίωσης μου. Συμφωνώ και συντάσσομαι θετικά στη πορεία ανέλιξης σε επαγγελματικό, πνευματικό και κοινωνικό επίπεδο. Απεχθάνομαι όμως όταν συμβαίνει ύπουλα, άδικα και απειλητικά εις βάρος άλλων και με μια διάθεση να ολοκληρωθεί χωρίς σχέδιο, το γρηγορότερο.

Αναρωτιέμαι όταν σύμβολα κοινωνικής θέσης αντικαθιστούν ανθρώπινες αξίες και λειτουργούν ως μαγνήτης για την αποδοχή ή μη από το περιβάλλον μας. Περιβάλλον που μεταλλάσσεται χωρίς να προλάβουμε να το αναγνωρίσουμε.

Μπερδεύομαι όταν τρέχω και οι αποστάσεις μεγαλώνουν περισσότερο. Κάτι πρέπει να εγκαταλείψω, όμως ακόμη συνεχίζω προσπαθώ να αντιστέκομαι. Δεν θα πουλήσω ούτε την ψυχή μου όυτε τις εναλλακτικές επιλογές μου για μια μπέμπα (=Β.Μ.W)!!

Τελικά, οι άνθρωποι ψάχνουν τον εαυτό τους στη σβούρα του χρόνου που δεν φθάνει ποτέ. Ακουμπούν την ηρεμία τους στο τασάκι μιας ιδιότυπης περιθωριοποίησης. Η μοναξιά και ο ατομικισμός μεγενθύνονται. Παρακολουθούμε την εξέλιξη του άλλου με οπτική καχυποψίας.

Μήπως χρειάζονται παρακαμπτήριοι άξονες να στηρίξουν μια αίσθηση αυθεντικότητας για την ζωής μας.
Εσύ πως αισθάνεσαι??

14 σχόλια:

M-meggie είπε...

Καλημέρα sealike2.
Ναι, εγώ αυτό κάνω συνειδητά. Όπως ακριβώς το εννοείς διατυπώνοντάς το με απίστευτα εύστοχο τρόπο. (Ο λόγος είναι μοναδικός όταν χρησιμοποιείται όπως τον χρησιμοποιείς εσύ)
Ακουμπώ, λοιπόν, την ηρεμία μου στο τασάκι μιας ιδιότυπης περιθωριοποίησης, αναγκασμένη από τις δικές μου ξεθωριασμένες (το παραδέχομαι) κοινωνικές επαφές, εξαιτίας της ζωτικής μου επιθυμίας για υπεύθυνη στάση ζωής και κυρίως επειδή το δόγμα της ύπαρξής μου είναι το : ερμητικά κλειστά αυτιά σε ατεκμηρίωτα γεγονότα.
Συγχώρεσέ με που βάζω τα δικά σου λόγια σε άλλη σειρά για να εκφράσω ό,τι αισθάνομαι, αλλά έτσι νομίζω θα με καταλάβεις καλύτερα.
Το μόνο που χρειάζεται να περιγράψω μόνη μου, πιστεύω, είναι το πώς βιώνω την «ιδιότυπη περιθωριοποίηση» μου.
Μιλάω όταν ο άλλος είναι έτοιμος να με ακούσει και πράττω όταν είναι έτοιμος να δεχθεί την ενέργεια των πράξεών μου. Αλλιώς σιωπώ.
Απεχθάνομαι τα παντός είδους σύμβολα αλλά αναζητώ μετά μανίας την ανθρώπινη αξία παντού.
Έχω αποκηρύξει από καιρό την δύναμη της συλλογικότητας γιατί στην πραγματικότητα που ζω εγώ, τουλάχιστον, πρώτιστο συστατικό της είναι ένας απύθμενος ανταγωνισμός αλλά υποστηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις την ατομική προσπάθεια ως παράδειγμα και ως ελπίδα επιβίωσης.

Οιδικοί μου παρακαμπτήριοι άξονες οδηγούν μέσα μου και στα βιβλία μου.

Σε ευχαριστώ για το όμορφο ξεκίνημα της μέρας μου διαβάζοντας το κείμενό σου.

sealike2 είπε...

@νότα:Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο σου.Καλή δύναμη!

Greca είπε...

εχουμε τρελαθει με τα οσα γινονται διαρκως γυρω μας!!! αν χασουμε και την αισθηση του σωστου - λαθους, δικαιου-αδικου, τιμιου- ατιμου τι να πω.... καλυτερα μικρα βηματα κα σταθερα και στην τελικη βρε αδερφε να μπορεις να κοιταζεσαι στον καθρεφτη το πρωι οταν πλενεσαι! και να μην αποφευγεις το βλεμμα σου απο ντροπη... γιατι τελικα απο ολους μπορεις να κρυφτεις αλλα απο τον ιδιο σου τον εαυτο???
τα λες πολυ καλυτερα εσυ βεβαια...
καλησπερες!

Ανώνυμος είπε...

Πολλές φορές νιώθω ότι χάνω κάθε προσανατολισμό , ο κόσμος που ζω κινείται με υπερβολικές ταχύτητες και δεν ξέρω από πού να πιαστώ πλέον…ένα μπέρδεμα για να αποπροσανατολιστούμε εντελώς ,να μη ξέρουμε τι θέλουμε , που πάμε , τι αναζητάμε και τι είμαστε τελικά…

Ύπουλο παιχνίδι παίζεται στις πλάτες μας.

roadartist είπε...

..εγώ διάβασες πως αισθάνομαι..
Ας ελπίσουμε σε καλύτερες μέρες, δεν μπορούμε να μη το κάνουμε.. δεν εχουμε άλλη επιλογή, πρέπει να ελπίσουμε γμτ!!

cinderella είπε...

Υπέροχα εύστοχη και αιχμηρή η γραφή σου. Νομίζω οτι είναι οι αξίες μας, τα ιδανικά μας, τα όνειρα μας και οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν αυτά που θα μας σώσουν από το τέλμα στο οποίο έχουμε περιέλθει. Τρομάζω πολλές φορές με τη σήψη που υπάρχει γύρω μας. Τρομάζω και ελπίζω οτι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Δεν μπορεί. Όλοι θα το έχουμε νιώσει αυτό!
Καλό Σ/Κ!!

marianaonice είπε...

Αχ φίλε μου πόσα καλά τα λες!! Μίλησες στην ψυχή μου σήμερα, γιατί όλα όσα γράφεις τα βιώνω τα τελευταία χρόνια και σε προσωπικό επίπεδο σ΄ έναν άνισο αγώνα με αυτό που αόριστα ονομάζουμε σύστημα, αλλά έχει πρόσωπο που αποτελείται από τα πρόσωπα όχι μόνον των "κακών" αλλά και εκείνων που εμφανίζονται ως υπερασπιστές των δικαιωμάτων μας!!! Είναι όλοι μαζί σε διαβεβαιώ στο παιχνίδι της εξουσίας και των ...φράγκων. Έτσι "Η μοναξιά και ο ατομικισμός μεγενθύνονται. Παρακολουθούμε την εξέλιξη του άλλου με οπτική καχυποψίας". Μεγάλη αλήθεια!! Καλό σου Σ/Κ.

.

ολα θα πανε καλα... είπε...

Καλησπέρα!
Θα συμφωνήσω κι εγώ με την προηγούμενη σχολιάστρια,όσον αφορά τις φράσεις που επέλεξε από το κείμενό σου.Πόσο αλήθεια όλα αυτά!Αλλά οι παρακαμπτήριοι άξονες,όπως τους λες,δεν ξέρω αν μπορούν να ακολουθηθούν από τους ανθρώπους.Παρά το αισιόδοξο nickname μου,ώρες-ώρες με πιάνει απογοήτευση...

sealike2 είπε...

@greca:"....να μπορείς να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη το πρωΐ όταν πλένεσαι..."Πόσα καλά τα λές επίσης!!

@trelofantasmeni:Χρειάζεται να προβληματιζόμαστε τόσο όσο μπορούμε να επιλέξουμε με τη συμπεριφορά μας!!

@cinderella:Γράφεις και εσύ μοναδικά!Η ελπίδα μας είναι το happy mas!

@marianaonice:Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη και για το καλό σχόλιο σου!!Αντιλαμβάνομαι τις αγωνίες σου !Όπως λέω και πιο πάνω η ελπίδα να είναι το happy mas!!

@ολα θα πάνε καλά:Θα απαντήσω με το nick σου.

tdjm είπε...

Aλλες φορές καλά , άλλες χάλια.
Οι φορές που αισθάνομαι άσχημα είναι περισσότερες.Αλλά πάλι,ως άνθρωπος αγωνιστής ,αρνούμαι να το βάλω κάτω...Θέλω και το παλεύω ,θέλω να το αλλάξω αυτό το πανηγύρι γύρω μας...Θέλω να δώσω κάτι στον γιό μου ,για το οποίο θα είμαι περήφανη...
Δεν ξέρω .. ελπίζω.

rain είπε...

Δεν ξέρω τι να σου πω. Τα πάντα γύρω μου κινούνται με απίστευτη ταχύτητα και προσπαθώ από την κολώνα της οικογένειας μου να κρατηθώ, να μας κρατήσω μην μπουμε στο μάτι του κυκλώνα. Αντιστέκομαι αλλα δεν μπορώ και να μην ΄βλέπω, να μην θλίβομαι με το πόσο απόλυτοι γίνονται οι άνθρωποι γύρω μου, πόσο θεοί μέσα στην απολυτη μοναξιά τους, ποσο δυστυχεις στην τρέλα της καχυποψίας, και της κακομοιριάς τους. Οχι όμως όλοι ακόμα. Οσο ζω ελπίζω..Καλησπέρα σου

sealike2 είπε...

@tjm:Μπράβο σας σκέπτεστε πολύ περήφανα!!Συνεχίστε!!

@rain:H οικογένεια εκτός από κολώνα, είναι η κολώνια για να αρωματίσουμε την δυσοδία που πολλές φορές επεμβαίνει στη καθημερινότητα μας.Καλώς ήρθατε!!

Ανώνυμος είπε...

Νίκο, η ζωή όπως γράφεις συνεχίζεται, συνεχίζεται όμως μέσα σ’ ένα σάπιο κλίμα που έχει κατακλείσει τον αέρα μπαίνει με την αναπνοή μέσα μας και μας δηλητηριάζει.
Οι Έλληνες πάντα ήταν λαός αισιόδοξος για το μέλλον σε προσωπικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο. Άκουγες ανθρώπους με μεγάλα και πραγματικά προβλήματα να λένε ‘’έχει ο θεός ‘’. Το τελευταίο διάστημα νιώθω ότι όλοι έχουν μουδιάσει . Όχι μόνο αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει τέλος και φως στο τούνελ, αλλά και ο τεχνητός φωτισμός χαλάει και σε λίγο θα σκοτεινιάσει εντελώς.
Μέρα με τη μέρα γινόμαστε απαισιόδοξοι. Δεν σκεφτόμαστε . ‘’Τρώμε’’ ότι μας πασάρουν και ζούμε σε μια επίπλαστη και ‘’δανεική ‘’ ευδαιμονία, αντιστρόφως ανάλογη σε μια ζωή με ποιότητα.
Μάκης

sealike2 είπε...

@Μάκη, σε ευχαριστώ για την επίσκεψη σου και για το πολύ εύστοχο σχόλιο σου."Το τελευταίο διάστημα νιώθω ότι όλοι έχουν μουδιάσει. Όχι μόνο αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει τέλος και φως στο τούνελ, αλλά και ο τεχνητός φωτισμός χαλάει και σε λίγο θα σκοτεινιάσει εντελώς."
Τι άλλο να προσθέσω εγω??Ταυτίζομαι απόλυτα!!!Απλά βάζω τελεία στη τελεία σου!!Θα τα πούμε σύντομα, καλή συνέχεια!!