Η αγωνία ενός αγώνα....

Περνάει ο καιρός γρήγορα, περισσότερο γρήγορα από όσο νόμιζα. Πάει πολύ καιρός, ώστε δικαιολογημένα να έχω συμπληρώσει πολλές απουσίες γραφής. Εδώ πάλι,εδώ συνέχεια….
Το επίκεντρο της προσοχής στρέφεται περί των δημόσιων οικονομικών. Tην κακοδιαχείριση, θα έλεγα καλύτερα, που αναγκάζει ολοένα και περισσότερους από τους ισχυρούς να χάνουν. Αυτοί χάνουν γιατί φάνηκαν άπληστοι. Επιζητούσαν την υπερβολική δοσολογία, ρευστού, ζεστού χρήματος για να ικανοποιούνται, να υπάρχουν ως επιτυχημένοι. Overdose Μoney!!! Αυτό που "συμβαίνει" είναι μοναδικό…..Την απληστία των λίγων, που οδήγησαν την οικονομία σε κρίση. Θέλουν να την περάσουν μέσα από τις οθόνες στο σπίτι μας, να την περάσουν όπως τους βολεύει. Τάχα μου ως μια ίωση που μεταδίδεται, και ως απέλπιδα προσπάθεια αναχαίτησης χρειάζεται η συμμετοχή μας. Κρίση που εφόσον δεν προλάβουμε την εξάπλωση της θα πρέπει να ανησυχούμε επικίνδυνα για το μέλλον μας.Το δικό μας και των παιδιών μας, μεγάλα ποσά δεν αποσβαίνονται από μια γενιά. Ούτε και με μια ζαριά. Να επιβαρυνθούμε για το καλό μας, διαφορετικά θα μας «φάει το μαύρο σκοτάδι» θα πιάσουμε τα «τάρταρα». Να κρατηθούμε γενναιόδωρα μπροστά στο ύψος της, να δώσουμε την μάχη μας χωρίς αντίδραση και κριτική. Εξάλλου, είμαστε μεγαλοπρεπείς ως άνθρωποι θα "δώσουμε" για να περισώσουμε. Ποιούς???? Προσχηματικά την οικονομία, την μία την παγκόσμια. Δηλαδή, τους λίγους ισχυρούς που την επηρεάζουν ιδιοτελώς. Αυτούς που ποτέ δεν έριξαν από ψηλά το βλέμα τους πιο κάτω όντας μεθυσμένοι από την κυριαρχία της ικανοποίησης ….Άντε λοιπόν, να βάλουμε ένα χεράκι όλοι μαζί να ξεκολήσουν, να σβήσουμε τα "χρέη" από τα τεφτέρια τους. Ποιος ξέρει για το καλό μας μπορεί, εσείς τι λέτε???????