Πάνε πολλές ημέρες που παρακαλώ το χρόνο να μου δώσει λίγο από το περίσσευμα του. Δυστυχώς, τελευταία αργεί να μου κάνει το χατίρι. Όμως να που σήμερα, τον ξεγέλασα. Κατάφερα να ζωντανέψω λίγο την επικοινωνία. Επικοινωνία, που τη θεωρώ ιδιαίτερα δυναμική, που τόσο αρμονικά ξετυλίγεται μέσα από την διαδικασία της ανταλλαγής. Ανταλλαγή σκέψεων, ιδεών, συναισθημάτων, εμπειριών όλα δοσμένα μέσα από την προσωπική οπτική μας.
Σήμερα, νιώθω την ανάγκη να σας παραδώσω κάποιες σκέψεις μου που μάχονται στο μυαλό μου. Βλέπω πόσο γρήγορα αλλάζει ο κόσμος και μαζί οι ανθρώπινες συμπεριφορές, δεν πιστεύω στα μάτια μου. Φιγούρες πνίγονται μέσα στο άγχος της καθημερινότητας χωρίς να μπορούν να δουν με καθαρότητα το εσωτερικό κομμάτι του εαυτού τους και την μετάλλαξη που τους επιβάλλεται.
Μετάλλαξη έτσι αποκαλώ την εξέλιξη της κοινωνίας στο μέλλον. Μια μεταλλαγμένη στρατιά ανθρώπων να ανταγωνίζονται αδυσώπητα μεταξύ τους, να βρουν μια θέση γύρω από ένα άξονα επιβίωσης. Όλα δυστυχώς συμβαίνουν με παντελή απουσία ανθρώπινων συναισθημάτων. Τα σύμβολα του καπιταλισμού και η ληστρική μανία μιας ανούσιας κατανάλωσης διαβρώνουν τον συναισθηματικό μας κόσμο.
Η αλλαγή είναι δεδομένη με ταχύτητα να ξεπερνά τα όρια της ισορροπίας. Λυπάμαι, νομίζω ότι προσπαθώ να προσεγγίσω ήρεμα την πραγματικότητα που είναι διάχυτη γύρω μας. Πόσο να υποκύψεις, δεν θα αντέξεις. Ο ρυθμός έχει επιβληθεί και επενεργεί πολλαπλασιαστικά εντός μιας κοινωνικής διαστρωμάτωσης που αλλάζει. Οι λίγοι θα γίνουν οι ισχυροί και οι υπόλοιποι δέσμιοι μιας ισχυροκαπηλείας που θα επιβάλλεται από αυτούς.
Νέες μορφές επιδημιών θα αρχίσουν να φθάνουν. Κατάθλιψη η κύρια.
Η φύση του ανθρώπου θα αναγκάζεται να προσαρμόζεται σε συνθήκες που ποτέ δεν θα είναι ικανοποιητικές για ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης. Πώς θα αυτοολοκληρώνεσαι όταν πλέον οι επικρατούσες καταστάσεις αντιτάσσονται εχθρικές και εσύ πάντα ο αδύναμος δεν μπορείς να προσανατολισθείς στο δρόμο των «θέλω σου». Άγονη γραμμή ο δρόμος για την ευτυχία.
Ας σκεφθούμε καλύτερα να αφήνουμε το μυαλό μας να υπακούει σε μια λογική παιδικής νεφέλης. Γνήσια συνταγή καθόσον την θωρούμε στα μάτια της παιδικής αθωότητας. Τα παιδιά λειτουργούν ακόμη ανθρώπινα, παρόλο που σχεδιάζουν να τους επιβληθούν να χειραγωγήσουν τις σκέψεις τους. Να σκέπτονται, να φέρονται και να καταναλώνουν τα ίδια. Κατανάλωση, αυτή θα είναι η μόνη συμπεριφορά που χρειάζεται για να είσαι in. Καταναλώνεις άρα υπάρχεις. Δεν καταναλώνεις κρίμα που ζεις σήμερα σε μια υπερκαταναλωτική κοινωνία. Η επιδίωξη νομίζω εύκολο να την αντιληφθούμε όλοι.
Το ανάχωμα. Να ακολουθούμε απλές συνταγές. Συνταγές που στέλνουν στους νευρώνες του μυαλού μας την διάσταση μιας ουσιαστικής επικοινωνίας. Επικοινωνία που στηρίζεται μόνο σε ποιοτικά και όχι ποσοτικά κριτήρια. Αυτά που ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται για να βρίσκεται σε εσωτερική αρμονία. Το θεωρώ φάρμακο μιας μεγάλης ανθρώπινης ανάγκης, σε μια διαστροφική κοινωνία που άκομψα μεταλλάσσεται……
