"Παρα το γεγονός οτι σε τέτοιους καιρούς αβεβαιότητας τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο, οι πιθανότητες είναι οτι τελικά οι ευρωπαίοι ηγέτες θα «συνετιστούν» και θα βρούν τον τρόπο να αντιμετωπίσουν την ευρωπαική δημοσιονομική κρίση. Σταδιακά, οι ακραίες θέσεις της κυρίας Μέρκελ περιορίζονται και αναμένεται οτι εντός των επόμενων μηνών η Γερμανία θα βάλει νερό στο κρασί της όσον αφορά στην έκδοση του ευρωομολόγου, αλλά και στην χρηματοδότηση με κάθε τρόπο των περιφερειακών χωρών που πλήττονται. Και αυτό θα συμβεί διότι πρώτον οι χώρες που δέχονται τις κερδοσκοπικές επιθέσεις στα ομόλογα τους δεν είναι πλέον μόνο οι περιφερειακές και δεύτερον διότι το ντόμινο της κρίσης αγγίζει την ίδια τη Γερμανία και τη Γαλλία.
Καθώς η κρίση φθάνει στην Ισπανία και ενώ διαφαίνεται οτι τελικά και η Ιταλία έχει πρόβλημα δανεισμού απο τις αγορές, η κρίση της ευρωζώνης διαχέεται σε ισχυρές οικονομικά ευρωπαικές χώρες. Γίνεται επίσης σαφές οτι οι χώρες που έχουν δανείσει τις άλλες που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικό πρόβλημα, κινδυνεύουν και οι ίδιες. Διότι οι αγορές πιέζοντας την Ισπανία, απειλούν τη Γαλλία και τη Γερμανία που έχουν δανείσει τους Ισπανούς. Έτσι τα ευρωπαικά spreads ανεβαίνουν τελικά για όλους ανεξαιρέτως, ενώ η αδυναμία των ευρωπαίων ηγετών να συμφωνήσουν σε ενα αποφασιστικό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης, μειώνει την αξιοπιστία της Ευρωπης διεθνώς.
Η ομιλία της κυρίας Μέρκελ την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ήταν ενδεικτική για την αλλαγή στάσης της Γερμανίας. Η Καγκελάριος ομολόγησε οτι η Γερμανία χρειάζεται το ευρω και την Ευρώπη. Είπε οτι το ευρώ είναι ενα σύμβολο ειρήνης και ενότητας για την Ευρώπη και οτι πρέπει πάση θυσία η ενότητα να διαφυλαχθεί. Απέκλεισε έτσι την ευρωπαική διάσπαση, πράγμα το οποίο σημαίνει οτι είναι διατεθειμένη να συζητήσει και άλλες λύσεις πέραν της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής που όπως φαίνεται δεν αποδίδει τα αναμενόμενα, ούτε στην Ελλάδα, ούτε στις άλλες χώρες."
Το παραπάνω άρθρο το Γρηγόρη Νικολόπουλου(πηγή http://reporter.gr) αποδίδει με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο την επερχόμενη πορεία του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος.Με αφορμή λοιπόν τα ανωτέρω υποστηριζόμενα θα σκεφτώ.
Η βασική στρατηγική στηρίζεται σε διάσωση του κοινού μας νομίσματος. Συνεπώς, οι οικονομίες των χωρών του ευρώ έχουν την απόλυτη αλληλοεξάρτηση.
Ως επακόλουθο της βασικής στρατηγικής απαιτείται να "τρέξουν" σενάρια εσωτερικών αλλαγών των κρατών μελών, που θα στοχεύουν σε συγκεκριμένες διαρθρωτικές αλλαγές με σκοπό την βελτιστοποίηση αξιοποίησης των πόρων.
Με βάση αυτό το πλάνο θα μπορούν να υποδεχθούν αποδοτικότερα,γρηγορότερα την νέα αναπτυξιακή πορεία των Ευρωπαικών χωρών.
Επομένως η επιδίωξη της αναπτυξιακής φάσης είναι να υποστηρίζεται από μεγαλύτρερα οικονομικά μεγέθη τα οποία θα τυγχάνουν διευρυμένης γεωγραφικής διασποράς(Ευρωπαικός Βορράς + Νότος).
Τελικά, ο οικονομικός κύκλος μπορεί να σχηματισθεί στις ακόλουθες φάσεις:
α) δημοσιονομικές αλλαγές (=οικονομική ύφεση) ----αυξάνουν την αξιοπιστία της χώρας-------έπηρεάζουν αποδοτικότερα την υποδοχή και την απορρόφηση διευρυμένων πόρων (οικονομικοί, νομικοί, διαδικασίες, ανθρώπινο κεφάλαιο) ανάπτυξης--
β)Μεγένθυση ΑΕΠ(=οικονομική ανάπτυξη με επιταχυνόμενους ρυθμούς)
γ)Μείωση των Ελλειμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου